Personel

Lekarze:

dr n. med. Gwidon Polak – specjalista kardiolog, samodzielny operator i diagnosta w zakresie kardiologii interwencyjnej,

lek. med. Tomasz Białoszyński – specjalista kardiolog, samodzielny operator i diagnosta w zakresie kardiologii interwencyjnej,

lek. Marcin Mindykowski – specjalista kardiolog, samodzielny operator i diagnosta w zakresie kardiologii interwencyjnej,

Pielęgniarki:

Anita Betke

Aleksandra Frydryszek

Iwona Jarolewska

Technicy elektroradiologii:

Małgorzata Sowa

Paweł Szwendke

O Zakładzie

W Zakładzie Hemodynamiki przeprowadza się diagnostykę i leczenie inwazyjne choroby wieńcowej, diagnostykę wad serca, leczenie zaburzeń rytmu oraz zapobieganie nagłej śmierci sercowej poprzez wszczepianie kardiostymulatorów i kardiowerterów-defibrylatorów. W 2014r. wykonaliśmy 1262 koronarografię, 602 angioplastyki wieńcowe, implantowaliśmy 100 urządzeń do elektrostymulacji serca.
W diagnostyce choroby wieńcowej złotym standardem jest koronarografia - jest to badanie rentgenowskie, z podaniem środka kontrastowego do tętnic wieńcowych, wykonywane w znieczuleniu miejscowym. W przypadku niejednoznacznego wyniku, gdy stwierdzamy tzw. zwężenie graniczne – redukcja wymiaru poprzecznego światła tętnicy do 40-70% - przeprowadzamy dodatkowe małoinwazyjne badania:
- pomiar cząstkowej rezerwy przepływu wieńcowego (dwie metody: FFR i iFR),
- obrazowanie światła i budowy tętnicy wieńcowej przy użyciu ultrasonografii wewnętrzwieńcowej (dwie metody: IVUS i wirtualna histologia).

W naszej pracowni korzystamy z angiografu Toshiba do koronarografii oraz aparatury Volcano (grupa Philips) do wykonywania badań FFR i IVUS. Badanie koronarograficzne w większości przypadków przeprowadzamy z dostępu promieniowego – nakłucie tętnicy w okolicy nadgarstka, co zapewnia pacjentowi wysoki komfort i bezpieczeństwo. Pacjent po zabiegu nie musi leżeć, ryzyko powikłań miejscowych: krwawienia z miejsca wkłucia, tętniaki rzekome, przetoki – jest bardzo niskie. W 2014 roku z dostępu promieniowego wykonaliśmy aż 86% procedur. W uzasadnionych przypadkach (np. niektórzy pacjenci po CABG, dializowani, niepowodzenie dostępu promieniowego) nakłuwamy tętnicę udową – w okolicy pachwiny. Nawet wówczas, niemal we wszystkich przypadkach, możliwe jest założenie do tętnicy udowej specjalnego urządzenia – okludera (zamykacza), co skraca czas leżenia do 2-4 godzin.

Następstwem badania koronarograficznego jest zastosowanie dalszego postępowania terapeutycznego: inwazyjnego lub zachowawczego. Wykonujemy zabiegi angioplastyki wieńcowej z użyciem balonów klasycznych (POBA), balonów pokrytych lekiem antyproliferacyjnym (DEB) , stentów klasycznych metalowych (BMS), stentów metalowych uwalniających leki antyproliferacyjne (DES) oraz najnowszej generacji stentów (rusztowań z polimerów kwasu mlekowego) bioresorbowalnych uwalniających lek antyproliferacyjny (BVS). Leki antyproliferacyjne osadzane są na stentach i stopniowo w ciągu kilku miesięcy uwalniają się do krwi. Zmniejszają one ryzyko nawrotu zwężenia (zjawisko restenozy); zapobiegają namnażaniu się komórek śródbłonka wyścielających tętnice, uniemożliwiają „zarastanie" tętnicy wieńcowej w miejscu wszczepienia stentu. W przypadku protez bioresorobowalnych (BVS), po około dwóch latach stent zostaje niemal całkowicie wchłonięty przez organizm, a w miejscu implantacji nie ma zwężenia. Przewaga tej metody leczenia polega na tym, że tętnica wieńcowa pozbawiona jest elementów metalowych, co umożliwia w razie konieczności, wszycie do niej pomostów wieńcowych (bypassów).
W naszej pracowni w przeważającej liczbie przypadków, nawet skomplikowane zabiegi angioplastyki wieńcowej wykonujemy z dostępu promieniowego; w 2014 r. aż 78% procedur. Możemy się pochwalić bardzo wysokim odsetkiem wszczepianych stentów uwalniających lek antyprolifecyjny, aż 96%, w tym 7% najnowszej generacji stentów bioresorbowalnych.

Ultrasonografia wewnątrzwieńcowa IVUS

Od 2015 roku Zakład Hemodynamiki jest wyposażony w aparat firmy Volcano (grupa Philips), który umożliwia wykonanie ultrasonografii wewnątrznaczyniowej (IVUS) w systemach mechanicznym i elektronicznym (różnią się one rozdzielczością obrazu). Badanie polega na umieszczeniu mikrosondy w tętnicy wieńcowej, która emituje i odbiera ultradźwięki od otaczających struktur, co pozwala na precyzyjne określenie stopnia zwężenia oraz budowy ścian tętnicy i blaszki miażdżycowej. Zasada działania jest analogiczna, jak w tradycyjnej ultrasonografii czy echokardiografii, tylko że sprzęt do IVUSa jest znacznie zminiaturyzowany. Obrazowanie wewnątrzwieńcowe jest głównie stosowane w czasie angioplastyki wieńcowej, pozwala dokładniej dobrać rozmiar stentu, ocenić jego rozprężenie, zoptymalizować wynik zabiegu. Zastosowanie IVUSa zmniejsza ryzyko nawrotu zwężenia, zakrzepicy w stencie, zawału serca i zgonu. Szczególnie dotyczy to zwężenia w pniu lewej tętnicy wieńcowej, którego leczenie było dotychczas domeną kardiochirurgów, a obecnie w dużej liczbie przypadków można je leczyć techniką małoinwazyjną. Wśród członków zespołu jest dwóch doktorantów z zakresu ultrasonografii wewnątrzwieńcowej, którzy mają kilkunastoletnie doświadczenie w tej technice.

Pomiar cząstkowej rezerwy przepływu wieńcowego FFR, iFR

Pomiar cząstkowej rezerwy przepływu wieńcowego (FFR, iFR)
Pracownia od kilku lat wykonuje pomiary cząstkowej rezerwy wieńcowej z wykorzystaniem prowadników ciśnieniowych (FFR). Badanie polega na wprowadzeniu mikrosondy bezpośrednio do wnętrza tętnicy wieńcowej, za pomocą której mierzy się gradient ciśnień, wywołany przez zwężenie. Określona doświadczalnie wartość (FFR<0,8) wskazuje nam, czy zwężenie jest odpowiedzialne za niedokrwienie serca. Stosowanie FFR stało się w naszej pracowni rutynową praktyką i jest wykorzystywane do oceny klinicznej granicznych zwężeń (40-70%); zwłaszcza pnia lewej tętnicy wieńcowej, początkowego odcinka gałęzi przedniej zstępującej lewej tętnicy wieńcowej oraz u pacjentów z chorobą wielonaczyniową. Zwężenia w tych lokalizacjach mają bezpośredni wpływ na długość życia pacjentów. Do tej pory w celu wykonania badania FFR trzeba było podawać pacjentom lek, żeby symulować zachowanie się serca w czasie wysiłku. Mógł on powodować działania niepożądane, zwykle niegroźne. Od 2015 r. mamy możliwość pomiaru rezerwy wieńcowej bez użycia leku, tzw. iFR, co skraca czas badania i jest bezpieczniejsze dla pacjenta.

Rotablacja

Szczególnym rodzajem angioplastyki wieńcowej jest przezskórna aterektomia rotacyjna, tzw. rotablacja. Jest to metoda stosowana na świecie od dwudziestu kilku lat, która obecnie przechodzi swój renesans, głównie dzięki możliwości powszechnego stosowania stentów pokrywanych lekiem antyproliferacyjnym. Dawniej ryzyko nawrotu zwężenia po wyłącznym zabiegu rotablacji było wysokie, nierzadko sięgało połowy przypadków.
Rotablacja jest metodą zarezerwowaną dla pacjentów, których tętnice wieńcowe są mocno uwapnione i zwłókniałe, przez co niemożliwe jest sforsowanie zwężeń przy użyciu balonów i rozprężenie balonów w zmianie miażdżycowej.
System do przezskórnej aterektomii rotacyjnej składa się z konsoli sterująco-napędowej, specjalnego typu prowadników oraz wierteł diamentowych o zróżnicowanej średnicy od 1,25 do 2,5 mm. Po wprowadzeniu prowadnika do światła naczynia, wprowadza się wirujące z prędkością od 140 000-200 000 obr/min wiertło, który ścina część materiału blaszki miażdżycowej, rozkrusza go na mikrocząstki od 5 do 10 µm, które są wchłaniane przez mikrokrążenie. Po zmodyfikowaniu zmiany możliwa jest angioplastyka z użyciem stentu. Wszyscy członkowie zespołu są wyszkoleni w specjalistycznych ośrodkach, wykonujących setki rotablacji w Polsce, i posiadają odpowiednie certyfikaty.